HAPPY WEDDING DAY
จิณณ์ & จามิณ
เราแต่งงานกันแล้ววันนี้
ค่ำคืนในวันแต่งงานที่ต่างคนต่างรอวันเวลา เป็นวันเวลาที่เหมาะสมที่จิณณ์เคยพูดไว้สมัยยังเป็นเด็กอายุเพียงแค่ 17 ตอนนั้นใครเขาจะเชื่อว่าเด็กอายุแค่นี้จะพูดจะทำจริงได้สักแค่ไหนกัน แต่แล้วเขาก็พิสูจน์ได้...ในวันที่เขาทั้งคู่เฝ้ารอด้วยกัน เหมือนเดิม คนเดิม แค่ต่างคนต่างโตขึ้น ก้าวสู่จุดเริ่มต้นที่แท้จริงของชีวิตคู่หลังจากผ่านช่วงชีวิตปีที่ 11 ที่เขาแลกใจซึ่งกันและกัน ใครบางคนที่นั่งรอเขาอยู่ที่เตียง ยิ้มให้อย่างอ่อนหวาน — คุณจามิณ จิรันภิรัตน์ ณ สยามอย่างเป็นทางการ ในชุดสูทสีขาวบริสุทธิ์ ตัดกับกลีบกุหลาบที่ถูกโปรยสะเปะสะปะอย่างตั้งใจบนเตียงนอนขนาด 6 ฟุต
ภรรยาอย่างเป็นทางการ สะใภ้หนึ่งเดียวแห่งบ้านจิรันภิรัตน์
“เหนื่อยมั้ยคับ”
“ไม่เลยครับ”
เป็นเพราะต่างคนก็ต่างรอจุดความต้องการสูงสุดของคืนนี้—หลังจากบันทึกครั้งสุดท้ายที่บอสตัน เมื่อตอนปี 2018 ในวันเวลาที่เหมาะสมของตอนนั้น
“เป็นภรรยาของจิณณ์อย่างเป็นทางการแล้วนะครับไอติม” มองใบหน้าของภรรยาที่ยิ้มหวาน ใครจะหาว่าเขาเหมือนพ่อที่เฝ้ามองพัฒนาการลูกก็ว่าไป แต่ไอติมในวันนั้น กับไอติมในตอนนี้ดูต่างกันลิบลับ ดูสุขุม นุ่มลึก แต่ก็ยังซ่อนความน่ารัก น่ารัก และน่ารัก ตั้งแต่เด็กจนโตมาเป็นของกันและกันจริงๆ “จะถอดเอง หรือให้จิณณ์จัดการให้ครับ”
ภรรยาตัวน้อยของเขานิ่งคิดแต่ยังไม่ทันไร “จิณณ์ถอดให้ดีกว่าครับ จิณณ์ตื่นเต้นจะแย่แล้ว”
“อื้อ”
สูทสีขาวถูกปลดออกก่อนที่มือหนาจะเริ่มปลดหูกระต่ายออกอย่างนิ่มนวลตามลำดับ การกระทำเชื่องช้าที่พาหัวใจทั้งคู่วูบไหวไล่จากกระดุมทีละเม็ด แม้หลายครั้งที่เราเห็นกันและกันชัดขนาดไหนแต่ 11 ปีที่ผ่านมาในทุกครั้งที่เขามองเห็นผิวสีขาวนุ่มของภรรยาตัวเองไม่มีเลยที่จะไม่สั่นไหว ยิ่งครั้งนี้ตัวเองลองลดระดับความเร็วลงจนเกือบนิ่ง แต่ยิ่งช้า ยิ่งค่อยๆ เผยผิวออกมาพาใจเต้นระรัว จนสุดที่กระดุมเม็ดสุดท้าย คุณจามิณยังคงนั่งนิ่งเป็นภรรยาที่ดีรอสามีที่ดูจะพยายามใจเย็นที่สุดในชีวิตเพื่อการแก้สิ่งที่ปกคลุมร่างกายจวบจนปราการชิ้นสุดท้าย
ยิ่งตอนปลดกระดุมกางเกง สติพาลจะสั่นไหวแต่ไม่เท่ากับการค่อยๆ พามันออกจากตัวภรรยาเขา —จนส่วนสุดท้ายที่ปกปิด จิณณ์ยิ่งพยายามใจเย็นอย่างยิ่งที่จะไม่ก้มลงไปตะครุบให้เสียบรรยากาศ แปรสภาพภรรยาในชุดแต่งงานเต็มยศให้กลายเป็นคนล่อนจ้อน
“รักนะครั—“ แล้วก็เสร็จขั้นตอนเปลื้องผ้าภรรยาซักที
“เดี๋ยว”
“หือ? เดี๋ยวอะไรครับ”
“ไอติมถอดให้เองครับ”
นั่นคือที่มาของฉายาตัวแสบหลังคำว่าภรรยาของเขาอย่างไม่ต้องสงสัย— เมื่อคุณภรรยาเริ่มไล่ปลดกระดุมบนเสื้อสูทของคุณสามีช้าๆ ช้าขนาดไหนก็คงประมาณ 0.75x หักลบจากความเร็วที่จิณณ์ใช้เมื่อกี้...จะบ้า พูดมาถึงตรงนี้กระดุมสูทเม็ดที่สองยังไม่หลุดเลย
“เร็วกว่านี้ไม่ได้เหรอครับ”
“ไม่ได้ๆ ไอติมอยากให้จิณณ์ตื่นเต้นเหมือนไอติมเมื่อกี้เลยครับ”
ครับ...ตื่นเต้นจะแย่แล้วครับ เมื่อไหร่จะเสร็จสักที พอยื่นมือเข้าไปช่วยก็ถูกตีออกดังเผียะ เซอร์ไพรส์ครับ ... ทนไม่ไหวกว่าจะปลดกระดุมหมดคงใช้เวลาถึงพรุ่งนี้ คุณจิณณ์กัดฟันไว้แน่น พยายามใจเย็น แล้วมองดูคนล่อนจ้อนจากฝีมือเขาเองไล่ปลดกระดุมคอเม็ดบนสุด ช้าจนไม่รู้จะเอาอะไรมาเทียบแต่ก็ไม่อยากทำลายความต้องการของภรรยาเลยทำได้แค่ยืนลูบบั้นท้าย ทรวดทรงองค์เอววนไปหยอกล้อช่องทางหวานระบายอารมณ์กำหนัดระหว่างรอปลดกระดุมเม็ดที่ 3 แสนโชคดีที่ไม่โดนปัดออกตอนที่แกล้งบีบเนื้อแก้มก้น ไม่งั้นเขาคงจะเป็นลมตายเพราะความหื่นขึ้น
“แกล้งจิณณ์รึเปล่าเนี่ย”
“ไม่เลย ไม่ตื่นเต้นเลยเหรอครับ”
“ตื่นเต้นครับ แต่มันช้าไป...”
ช้าไป ช้าไปมากๆ เพราะคุณภรรยาตัวแสบปลดกระดุมแต่ไม่ยอมปลดซิบกางเกงซักที ไม่พอยังเริ่มเวียนวนอยู่กับเจ้าตัวน้อยของจิณณ์ ลูบคลำและขยำผ่านกางเกงแสล็คสีดำก่อนจะล้วงเข้าไปสัมผัสของจริงที่อยู่ด้านใน ปลุกปั่นอารมณ์จากที่เคยเป็นเส้นตรงกลายเป็นกราฟแดงพุ่งกระฉูดเมื่อเริ่มละเลงนิ้วเล่นลงบนส่วนหัวที่เป็นจุดอ่อนไหว เขารู้สึกว่าภรรยาตัวแสบของเขาในวันนี้คงจะเตรียมพร้อมมาไม่น้อย ถ้าไม่นับตอนที่เคยชักชวนพูดถึงก่อนหน้านี้ แต่จิณณ์ไม่ทำอะไรเลยนอกจากช่วยสาวให้มันเสร็จๆ จะได้หมดอารมณ์กันไป
ไอติมก็นึกว่าจินขี้เกียจและอาจจะเบื่อการมองเห็นอะไรที่มีเหมือนกัน แต่เปล่าเลย นั่นคือการปกป้องคำพูดตัวเองว่ารอให้ถึงเวลานี้ก่อน จะไม่ทำอะไรก่อนไอติมวัยอันควรเป็นอันขาด (ยกเว้นวันที่ฟิวส์ขาดที่บอสตัน) ทนเป็นคนสาวลำอยู่นาน 11 ปี เป็นสุภาพบุรุษที่ตอนนี้กำลังจะพรากเวอร์จิ้น(อีกครั้ง) ของภรรยาตัวแสบที่เอาแต่รูดรั้งไปมาเหมือนแกล้ง ยั่วกันน้ำลายจะแตก เพราะไอติมรู้ว่ายังไงวันนี้จิณณ์ก็ทนไม่ไหวหรอก ดูหน้าก็รู้ หื่นขนาดไหน
“พอ พอครับ เดี๋ยวเสร็จก่อนละมันจะไม่สนุกน่ะสิครับวันนี้” จับข้อมือคุณจามิณให้ละออกจากน้องชายของตัวเอง ล่วงเลยเวลามานานเกือบตีหนึ่งแล้วยังไปไม่ถึงไหน กางเกงยันกางเกงในก็ยังไม่ได้ถอด แต่ช่างแม่งแล้วเพราะภรรยาตัวแสบลงไปนอนรอให้รังแกอยู่บนเตียง ยิ้มแป้นรอรับความสุขจากคุณสามีวันนี้แต่เป็นแฟนกันตั้งนานแล้ว พิจารณารูปร่างภรรยาตัวเองพอเป็นพิธีก่อนจะโน้มลงไปทาบแล้วมอบจูบหวานเพื่อทำพิธีเปิดบริสุทธิ์วันแรกของคุณภรรยา น่าตื่นเต้นเพราะมันจะเป็นการนำไปสู่ความสัมพันธ์ลึกซึ้งที่รอคอยอีกครั้ง จูบไปก็นึกถึงเรื่องทั้งวันของวันนี้ ตั้งแต่แห่ขันหมากตอนเช้า จนงานแต่งงานตอนเย็นที่น่าจะพาความเหนื่อยมาให้คนใต้ร่างแต่กลับแรงดีไม่มีตก จูบตอบอย่างไม่ยอมแพ้แม้จะเริ่มหายใจหอบ ส่วนมือซนก็ยังคงสานต่อจากเมื่อครู่ ล้วงเข้าไปจับเล่นให้เพลินมือ ป่วนอารมณ์จนจิณณ์จะบ้าตาย
“ไหวมั้ยครับ วันนี้ไว้เราพักก่อนดีกว่ามั้ย” เขาถามภรรยาที่ยังคงหอบหายใจ แต่จะว่าเห็นแก่ตัวก็ได้เพราะที่ถามไปหวังให้ไอติมส่ายหน้ารับผิดชอบมือซนๆ ที่ยังคงลูบเล่นน้องชายเขาจนพองคับแน่นไปหมด “ว่าไงครับ”
“ไม่เอา”
ดีมาก เพราะงั้นขั้นตอนต่อไปของเขาคือการเริ่มรังแกพ่อคุณทูนหัวที่ผิวเนียนนุ่ม ก้มลงไปจูบอีกครั้งไม่กลัวเหนื่อย หายใจหืดหอบตามอารมณ์และจังหวะสัมผัสของมือภรรยาตัวดีที่ไม่ฟังคำเตือนว่ามันจะเสร็จก่อน เลยจัดการล็อคมือไว้เหนือหัวทั้งสองข้างแล้วเริ่มลวนลามจริงๆ จังๆ ซักที
“จั๊กจี้!”
“จั๊กจี้แป๊ปเดียวเดี๋ยวก็เคลิ้มแล้วครับคนดี” ขนสารพัดมุขความหื่น จากตอนแรกที่ดิ้นพล่าน ขำคิกคิกคักคักบอกว่าจั๊กจี้ๆ แต่ตอนนี้นอนบิดจนเอวอ่อน หลับตาพริ้มยามพรมจูบวนรอบจุดอ่อนสีชมพู ก่อนที่จิณณ์จะปล่อยมืออีกคนที่เคยพันธนาการไว้เหนือหัวเป็นอิสระ ย้ายมาลากสัมผัสจากบนลงล่างสร้างความสยิวกิ้ว เสียงหัวเราะที่หายไปแทนที่ด้วยเสียงครางหวานเมื่อเขาเริ่มดูดซับความหวานด้วยกลีบปากจากปลายยอดไอติมไปจนสุดโคน
“อืออ”
ตลอด 11 ปีเขาคือฝ่ายมอบความอ่อนหวานให้ไอติมตลอด แน่นอนเขาไม่ได้ต้องการที่จะให้อดีตแฟนแต่ปัจจุบันเป็นภรรยาก้มหน้าก้มตาเข้ามาวุ่นวายกับส่วนลับของเขาขนาดนั้นเพราะยังไงมันก็คือที่ปล่อยของเสีย แม้ว่าหลายทีไอติมจะแอบจะลอบเข้ามาลิ้มรสชาติของเขาดูสักทีแต่ก็ไม่สำเร็จเพราะเขาห้ามทันตลอด และหวังว่าตอนเขาหลับคงจะไม่มีเหตุการณ์กินไอติมของจิณณ์กลางดึกเหมือนกัน ความจริงแล้วเขาเป็นห่วงสุขภาพอนามัยของไอติมมากกว่าตัวเองที่กำลังลงลิ้นเล่นตรงจุดอ่อนปลายสุดตอนนี้ ถึงจะอยากรู้ว่ามันจะเสียวซ่านขนาดไหนจนคุณจามิณแตกคาปากเขาเองเหมือนหลายๆ ครั้งที่เคยเกิด แต่เลยอย่าดีกว่า มันสกปรก
“ขอโท..ครับ”
“ขอโทษทำไมครับ จิณณ์ว่ามันก็อร่อยดี”
“จริงเหรอ”
“จริงครับ เพราะงั้นไม่ต้องขอโทษแล้วครับ บอกกี่ครั้งแล้วว่ามันอร่อยจริงๆ เชื่อจิณณ์”
อร่อยจริงๆ จิณณ์ว่าแบบนั้น—แต่ไม่ควรไปพูดต่อหน้าคนที่อยากรู้อยากลองเช่น คุณจามิณเป็นต้น
เพราะอะไรก็คงไม่ต้องเดาไม่มันยุ่งยาก พร้อมย้ายตัวเองลงมาตำแหน่งเดียวกับน้องชายของสามีตัวเอง งัดของฝ่าเนื้อผ้าออกมาชี้โด่ชี้เด่ “กินบ้างได้มั้ยครับ”
“ไม่ได้ครับ มันสกปรก”
“มันสกปรกแต่จิณณ์ก็ทำทุกที” แตกทุกทีด้วย “นะครับ”
ตาอ่อนตาหวานจนสามียอมแพ้ ไม่รู้ไปเอาแรงอ้อนมาจากไหนนักทั้งที่วันนี้ก็ตื่นตีสาม น่ารักจนอยากจ—อ่า จิณณ์เผลอหลุดครางเพราะอาวุธประจำกายถูกครอบครองความอุ่นจากภายในปาก เขาเพิ่งว่ามันรู้สึกดีเอามากๆ จนสมองขาวโพลนกลายเป็นคนคิดอะไรไม่ออก ยิ่งภรรยาลอกเลียนแบบเขาด้วยการละเลงลิ้นไปที่จุดประจำ คนโดนบ่อยๆ รู้ดียิ่งกว่าอะไรว่าจุดไหนมันสร้างความเสียวจนสะโพกจิณณ์เด้งสวนเข้ามาด้านใน แหงนหน้าระบายความอึดอัดในระหว่างที่ไอติมกำลังถ่ายทอดพฤติกรรมเลียนแบบ ทั้งลากลิ้นลงไปตามแนวยาวจนสุด ดูดซับความหวานจากลูกกลมๆ ทั้งสองแล้วไล่เลียกลับไปครองส่วนยอดอีกครั้ง จิณณ์กำลังจะตาย กำลังจะตายเอาจริงๆ เลยรีบละตัวเองออกก่อนที่มันจะเสร็จสม จัดการถอดกางเกงแล้วโยนมันทิ้ง พุ่งมือตรงไปหยิบอุปกรณ์ที่ตั้งไว้พร้อมบนหัวเตียงก่อนจะรีบๆ บีบเจลชะโลมไปที่น้องชายตัวเอง ทั้งช่องทางแสนหวานของคุณจามิณจนไม่ทันตั้งตัว อารมณ์หยุดไม่อยู่จนเผลอสอดนิ้วเข้าไปอย่างแรงจนอีกคนสะดุ้งโหยง แต่ก็ส่ายหน้าว่าไม่เป็นไร ไอติมพร้อมตั้งนานแล้ว
“เจ็บหน่อย ขอโทษนะครับ”
“รู้แล้..ว รู้แล้วครับ”
จำได้ว่ามันเจ็บยังไง แต่มันก็คือความทรงจำแรกที่เขากับจิณณ์สร้างไว้ด้วยกันตอนที่อยู่บอสตัน ลืมไม่ลงหรอก ถึงมันจะเจ็บ แต่ตอนนั้นมีความสุขมากแล้วไม่ได้เสียใจที่ตกลงทำเรื่องแบบนั้นด้วยซ้ำ
“อาา...”
จุดอ่อนภายในยังคงโดนสัมผัสและบดขยี้จนแก่นกายเริ่มยืนหยัดขึ้นมาอีกครั้ง ไม่พอเขาเริ่มแทรกนิ้วที่สองเข้าไปด้วยความอยากกลั่นแกล้งให้ร้องเสียงหลงก่อนจะพยายามขยับเข้าออกทั้งที่ถูกเบียดเสียดจนแน่น ไม่ไหว ไม่ไหวเลยเมื่อจิณณ์ย้อนความรู้สึกเมื่อ 11 ปีที่แล้วที่จำได้แม่นยามที่เขาส่งน้องชายของตัวเองเข้าไปในนั้น วันนั้นมันบีบรัดจนแทบลืมขยับ และวันนี้มันกำลังจะได้เข้าไปอีกครั้ง จิณณ์แทบไม่ไหวติงทันทีที่ช่องทางเริ่มกลืนกินน้องชายเขาเข้าไปช้าช้าช้าและช้าจนเราแนบชิดสนิทกัน ไอติมไม่ได้หลับตาปี๋หรือร้องไห้อย่างเมื่อก่อน ครั้งนี้ดูหอบเพราะอารมณ์กาม เตรียมพร้อมรับความวาบหวามอย่างดี ไอติมของเขาโตขึ้นแล้วจริงๆ
“เร็วๆ หน่อยจิณณ์ ทนไม่ไหวแล้ว ติมทนไม่ไหวแล้วครับ อือ...”
“งั้นจิณณ์จะเริ่มแล้วนะ”
“อื้อ...อื้อ”
คุณสามีเริ่มบรรเลงจังหวะรักตามคำเรียกร้อง ส่งคุณจามิณและตัวเองให้ถึงฝั่งด้วยเริ่มจากท่าเบสิค จับขาไอติมพาดมาพักที่ไหล่เพราะกลัวจะเมื่อย ไล่จังหวะไม่แรงแต่สม่ำเสมอฟังจากเสียงครางคุณภรรยา เน้นจะร้องลั่นตอนที่เขาเน้นจุดกระสันภายใน มองภาพคุณภรรยาที่เคยเป็นตัวแสบเมื่อราวๆ ครึ่งชั่วโมงที่แล้ว แต่ ณ ปัจจุบันนี้แทบไม่มีเค้าความกวน(ประสาท) ใบหน้าที่มีเหงื่อผุดเป็นเม็ดแม้แอร์ในห้องจะเปิดจนเย็นเชียบ กิจกรรมในที่ร่มแห่งนี้สร้างความสามัคคีจนลืมสภาพอากาศที่หนาวจนขนลุก แต่ที่ขนลุกอาจจะไม่ได้เกิดจากลมแอร์ แต่ดูเป็นความเสียวจากข้างในมากกว่า
ไม่มีเสียงอะไรนอกจากเสียงอื้ออ้าของคุณจามิณ และเสียงอื้ออ้าแบบโทนต่ำของคนที่ทำหน้าที่สามีปรนณิบัตที่ดี เล่นท่านี้เป็นท่าที่สามก็ยังแรงม้าดีจนเหลือล้น ส่วนอีกคนนอนแผ่ราบทับอยู่บนร่างสามีระบายความเสียวซ่านไปแล้ว ปล่อยอีกคนสูดดมความอ่อนหวานจากผิวนุ่มละมุนลิ้น ช้ำแดงเป็นจ้ำๆ เหมือนรอยยุงกัด ไว้เสร็จกิจกรรมนี้แล้วจิณณ์จะหายามาทาให้ ตอนนี้ขอก่อน ไม่ไหว ไอติมน่ารักมาก
“ไหวมั้ยครับ”
เขากระซิบข้างหูคุณภรรยาก่อนจะโดนป้อนจูบกลับมาแทนคำตอบ กิจกรรมบนเตียงยังดำเนินไปด้วยความรัก ก่อนจะเปลี่ยนตำแหน่งกันนำเกม คุณจามิณกับอารมณ์ที่เร่าร้อนเริ่มลุกขึ้นมาควบคุมเกมนี้ ร่อนเอวโถมใส่ไม่ยั้ง จนจิณณ์ทนไม่ไหวเผลอฟาดคนตัวแสบไปทีก้นหนึ่งที เป็นครั้งแรกที่จิณณ์ลงมือตีคุณจามิณที่กำลังสนใจแต่การขึ้นควบ โยกจังหวะแรงจนคนมองก็หายใจไม่ทัน เดินเครื่องเต็มกำลังก่อนจะถูกดึงให้ลงมาดื่มจูบหวานอีกครั้งพร้อมปล่อยความรู้สึกสุขล้นในช่องทางสีหวาน แต่ยังไม่เลิกดูดดื่มและจัดการกับความรู้สึกของคนเก่งที่ตั้งชี้โด่เด่อยู่ให้เสร็จเหมือนกันเป็นครั้งที่สอง แล้วคนเก่งของจิณณ์ก็ทิ้งตัวจะนอนหลับไม่สนใจคนที่เริ่มลวนลามเพราะความหื่นอีกครั้ง
พรุ่งนี้เช้าจะโดนไอติมด่าว่ารบกวนก็ช่าง แต่ค่ำคืนพิเศษที่สุดในวันนี้เพราะเป็นวันเข้าหอในคืนแต่งงาน ฝ่ามือหนายังคงลูบใบหน้า ผ่านลำคอขาวและวนอยู่ตรงช่องท้อง หื่นฉลองให้คุณภรรยามือใหม่เข้าบ้านจิรันภิรัตน์ที่นอนมองตาปรือ ฝืนใจนอนให้คุณสามีเล่นอยู่ซักครู่ ก่อนจะถูกไอติมดึงลงมานอนด้วยกันโดยไม่สนใจว่าวันนี้จะสกปรกแค่ไหน หลับลงในอ้อมกอดอุ่นทีสัมผัสชิดแนบเนื้อและฝ่ามือที่ยังคงลูบก้นกล่อมให้นอนหลับฝันดีในคืนนี้ไปพร้อมกับเขา—จิณณ์ จิรันภิรัตน์ ณ สยาม ที่จะรักและดูแลคุณจามิณคนนี้ตลอดชีวิตจะหาไม่
“จิณณ์ทำ...อะไร”
เช้าตรู่(ไอติมคิดว่าแบบนั้น)ในขณะที่หลับสนิทก่อนจะสะดุ้งเฮือกเพราะมีสิ่งแปลกประหลาดรุกล้ำเข้ามาในร่ายกายเขาอีกครั้ง จิณณ์ในชุดไปรเวทพร้อมอยู่บ้านครบ 100% กำลังทำความสะอาดร่างกายของศรีภรรยาที่เมื่อคืนไฟแรงจนหลับสนิทบนเตียงนอน เขาลางานหนึ่งเดือนสำหรับใช้ชีวิตอยู่ให้เต็มที่กับว่าที่ภรรยา อาทิตย์หน้าวางแผนจะบินไปฮันนีมูนที่ตาฮิติ พาไอติมไปเที่ยวเปิดหูเปิดตาหลังจากเรียนจบ สองปีที่ผ่านมาไอติมไม่ได้ตามจินไปเรียนที่บอสตันเพราะตั้งใจจะอยู่กับครอบครัวเลยเลือกเรียนที่บ้าน นั่นหล่ะทำให้เขาคิดถึงทุกวันจนใจจะขาด หลังจากจบโทได้ไม่พ้นปีก็รีบประกาศแต่งงานตามไอเซนที่แต่งไปแล้วเมื่อต้นปี รายนั้นรีบกว่าเพราะกลัวฮานจะหาย บอกเลยกลัวเมียยิ่งกว่าบรรดาสมาชิก CZJ
ส่วนไอชวินไม่รู้รออะไร อาจจะรอเขาแต่งก่อน หรือรอเมียมันพร้อม ยังอุตส่าห์ใส่ซองแต่งงานมาให้สองล้าน สงสัยมีเค้าว่าอาจจะได้แต่งรายต่อไป เพราะเมื่อวานคนที่รับช่อดอกไม้ได้ก็เมียมันนั่นแหละ
“กี่โมงแล้วครับ”
“สิบโมงแล้วครับคนดี” ไอติมเด้งตัวขึ้นมาทันทีที่ได้ยินคำว่าสิบโมงแล้ว “ไม่เป็นไรครับ ถ้าเหนื่อยก็นอนก่อนนะ ถ้าหิวก็บอกจิณณ์จะได้ยกจานข้าวเข้ามาให้”
“ไม่เป็นไรครับ เดี๋ยวติมลุกไปกินเองข้างนอกก็ได้ครับ”
“อย่าดื้อเลยนะครับ” จิณณ์ติดกระดุมเสื้อให้คุณจามิณ ใส่ชุดนอนบังคับนอนให้เสร็จสรรพ “คืนนี้เดี๋ยวไม่ไหวจะทำยังไง จิณณ์ใจจะขาดตายแน่เลย”
“ฮื่อ”
“พักผ่อนเยอะๆ นะครับคนเก่ง” จูบที่ขมับ ดันตัวภรรยาลงไปนอนก่อนจะซ้อนลงไปนอนด้วย ตบก้นเบาๆ ไม่ให้สะเทือนรอยฉีกขาดจากเมื่อคืน ส่งไอติมเข้านอนตอนสิบโมงเช้า และก่อนที่อีกคนจะผล็อยหลับ
“จิณณ์รักไอติมนะครับ”
“อือ”
“ขอบคุณที่อยู่ด้วยกันตลอด 11 ปี
และตลอดไปเลยนะครับ”
สรุปเสียหุ้นแล้วครับ เซนตั้งเป็นของไอติมตั้งนานแล้วคับ
สุขสันต์วันวาเลนไทน์คร่าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา (ขออภัยเพราะโพลมา 2 สเป แต่ทุ่มเทให้วิจัยไปแล้วค่ะ ไม่ไหว สมองจะพัง)
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น