HAPPY BIRTHDAY JACOB FROM JINN&BENJAMIN

-HAPPY BIRTHDAY JACOB FROM JINN&BENJAMIN-

วันนี้เป็นวันงานเลี้ยงวันเกิดที่เพื่อนแก๊งค์บอสตันที่ร่วมกันจัดให้เพื่อนของจิณณ์ที่ชื่อเจคอบ และไม่ลืมชวนคุณเบนจามิณมาด้วยเพราะชอบความใจเด็ด แต่จริงๆ ชอบที่เบนน่ารัก แค่จินทำท่าจะกัดอย่างกะหมา (บ๊อบบี้, 2018) สาเหตุของชื่อใหม่ของแฟนคนเดิมที่เพื่อนในห้องช่วยกันเพิ่มคำว่าเบนขึ้นมาให้ เพราะชินกับเบนจามิณมากกว่าจามิณเฉยๆ อารมณ์เหมือนเรียกไม่ครบตอน ยังไงก็แล้วแต่ ไอติมก็ดูชินกับชื่อใหม่ ดูออกจะภูมิใจที่เพื่อนต่างรุมกันเอาใจใส่เรื่องชื่อจริงของเขาขนาดนี้ ลืมชื่อดีโอไปซะสนิท 

ไอติมที่แต่งตัวเสร็จ(แค่สิ่งที่ตัวเองพอทำได้)นั่งมองอีกคนที่หน้ากระจก กระเถิบตัวเองขึ้นไปนอนมองจินที่ดูจะถนัดปาดเจลให้ผมแข็งแบบลมพัดก็คงไม่กระดิกอยู่บนเตียงนอน 6 ฟุตที่เขาสองคนนอนด้วยกันตั้งแต่วันแรกที่ไอติมนอนไม่หลับ ซึ่งมันออกจะถูกใจคุณจิณณ์เป็นอย่างมาก เพราะได้ฟังเสียงร้องเพลงอย่างที่ไอย้งบอกว่ามันเพราะ แล้วก็ยังได้ฟัดทุกคืนเลย ทุกคืนเลยจริงๆ ไม่ได้โม้ 

“ทำให้ติมด้วยสิครับ” 

จิณณ์ยิ้มให้คุณจามิณผ่านกระจก ผมเพ้าที่ตัวเองจะเซตไม่เสร็จดีเลยพักไว้แล้วทำให้คุณจามิณก่อน ซึ่งดูคนนี้จะชอบใจใหญ่ ลุกจากเตียงนอนอย่างตื่นเต้นแล้วไปยืนซ้อนหน้าหันเข้าหาคุณจิณณ์ คว้าหยิบแว๊กซ์ผมแล้วให้ความสนใจกับฉลากแว๊กซ์ที่เป็นภาษาอังกฤษ ปล่อยให้จินทำผมให้ตัวเอง เอาแบบเท่ๆ เหมือนจินเลยนะ—ไอติมย้ำจินบ่อยๆ เลยจัดการทำผมทรงเดียวกันไปซะเลย เซตให้มันฟูๆ ยุ่งๆ แล้วจบด้วยมนต์คาถาหอมแก้ม 2 ที ทำให้ผมอยู่ทรง  

“ไม่เท่” 

“ก็ตัวเองน่ารัก รู้ตัวบ้างมั้ยครับ”  

แล้วก็ฟอดที่สามบนกลุ่มผมแข็งๆ ที่มีเจ้าของเป็นคนหน้ามุ่ยๆ “เท่แล้วครับ เท่สำหรับจินแล้ว” 

จิณณ์ไม่เคยคิดว่าการมาอยู่อเมริกาที่มาไม่รู้สักกี่ครั้งมันจะมีความสุขเท่าครั้งนี้มาก่อน สาเหตุเกือบทั้งหมดคงเป็นเพราะคนที่นั่งปาดทรงผมหามุมตัวเองจนเหนื่อย เลยพยายามจัดกลับทรงเดิมที่จินทำให้ เพราะจามิณคนที่ไม่ว่าจะทำทรงอะไรก็น่ารักทั้งนั้นแหละ  

“ไอติม” 

“เรียกทำไมครับ”  

“กลับไปแล้ว เราจะเป็นแบบเหมือนเดิมแบบนี้รึเปล่าครับ” 

จามิณมองหน้าคนถามด้วยใบหน้าเคลือบความสงสัย “เป็นดิ จินจะไม่เป็นเหรอ” 

ก็เราเป็นแฟนกันตั้งเกือบเดือนแล้วนี่

“เข้าใจเหรอว่าจินหมายความว่าไง” หมายถึงเราจะใช้ชีวิตกันแบบไม่ต้องปิดบังใคร เหมือนที่เราใช้ชีวิตกันอยู่ที่นี่ 

“เข้าใจครับ”  

“จริงเหรอ” 

“ให้ย้ายไปนั่งด้วยเลยมั้ย” 

เข้าใจจริงๆ ด้วย—จินยิ้มให้ไอติม เขาเข้าใจทั้งหมดแล้วตรงกัน ไอติมน่ารักขึ้นเรื่อยๆ จากวันแรก ไม่รู้ไปเอาความน่ารักมาจากไหนนัก แล้วเขาก็เอาไปขิงใส่ไอพวกชินจนมันรำคาญเอาทุกวัน จริง ๆ ก็ไม่อยากจะให้ไอติมออกไปไหนเลยด้วยซ้ำ เพราะกลัวจะหกล้มหรือตัวช้ำ ทนเห็นใบหน้าน่ารักที่มีแผลอย่างวันนั้นไม่ได้เลย  ใจจะขาดเอา 

“แล้วเมื่อไหร่จินจะเสร็จ อยากเจอเพื่อนแล้ว” 

“รีบเหรอ อีกตั้งสองสามชั่วโมง” 

“รีบๆ เลย”  

แล้วเจ้าตัวคนที่เสร็จแล้วก็เร่งยิกๆ คนที่แต่งตัวเสร็จแล้วในชุดเสื้อเชิ้ตกับโค้ดสีน้ำเงินเตรียมความพร้อมสู้อากาศหนาวแล้ว แต่ชุดจินไม่เห็นจะพร้อมอะไรซักอย่างเลย  

“รูดขึ้นมาทำไมครับ” ไอติมรูดซิปเสื้อของจินจนมิดคอ  

“เป็นห่วงจิน กลัวไม่สบายครับ” 

“เหรอ ไม่ใช่หวงใช่มั้ย” 

“หวงด้วยครับ” 

“น่ารักครับ”  

ถึงจิณณ์จะวางแผนผิดคาดไปหน่อยเพราะแฟนดันเกิดอาการหวงขึ้นมาจนรูดซิบเสื้อตัวเองขึ้นจนถึงคอ ความตั้งใจที่จะโชว์อกท่ามกลางอากาศ 5 องศาให้เพื่อนๆ ดูคงต้องตัดไปก่อน แฟนขี้หวง 

“แล้วตั้งแต่มาอยู่นี่ไม่เห็นซื้ออะไรเลย ไอติมอยากได้อะไรมั้ยครับ” จินจัดทรงผมเสร็จแล้ว แต่ยังไม่รีบออกไปไหนหรอก อยู่ชมแฟนน่ารักที่นั่งรอจนลงไปนอนเล่นให้หัวยุ่ง  

“เซนตั้งครับ” 

“นี่อยากได้จริงเหรอ” 

“ติมไม่เคยล้อเล่น”  

ที่จินบอกจะให้ก็ไม่ได้ล้อเล่น—จินเอนตัวลงกับเตียง เท้าศอกขึ้นมองไอติมที่เหมือนจะง่วง “ไหน คนอยากได้เซนตั้งต้องดีใจกว่านี้หน่อยสิครับ” 

“เย้” 

เย้แต่ปาก เพราะหน้าเรียบเฉยไม่ได้ตื่นเต้นรึอะไรเลยด้วยซ้ำ มันน่าจริงๆ เลย  

น่ารักไม่ไหว จินหลงจะแย่ ขอฟัดหน่อยเลย  

“จั๊กจี้ครับ!!” 

“อยากได้ก็มาจุ๊บเลย ถ้าใจอ่อนเดี๋ยวเซ็นโอนหุ้นให้เดี๋ยวนี้เลยครับ” 

ขี้มั่ว ไอติมรู้ว่าจินไม่เซนให้ง่ายๆ หรอก—แต่ถึงอย่างงั้นไอติมก็ผลักจินที่อยู่เหนือตัวเองลงไปนอนหงายตึงแล้วจุ๊บเพราะอยากจุ๊บและอยากได้ด้วยอยู่ดี 

น่ารักอีกแล้ว ไอติมจุ๊บจิน  

แต่พอที่ไหนกัน 

หมายถึงคุณจิณณ์เองหน่ะ พอที่ไหนกัน  

“ไม่พอหรอก ยังมีพารากั้นอีก”  

แล้วไอติมก็จุ๊บอีก  

“ตึกใบหยวกก็มีนะ จุ๊บสามทีจะพอได้ไง” 

“ขี้โกงชิบแล้ว” ไอติมหลุด เห็นจินชี้นิ้วแล้ว “ไม่ครับไม่ได้พูดหยาบเลย!” 

“ไม่ได้พูดหยาบก็จุ๊บ” 

“ขี้มั่ว” 

“ตัวเองอ่ะ ขี้มั่ว มั่วชิบหายเลย” 

“จินพูดหยาบ!” 

“จุ๊บสิ”  

ได้ทีเอาคืนแล้ว ไอติมเอาแต่คิดแบบนั้น เลยไม่เคยจะทันเสือซักที  

“นอนดีๆ เพราะจินจะจุ๊บคืนแล้ว”  

คุณจามิณก็ว่าง๊ายง่าย รีบย้ายไปนอนหงายรอให้จินรับโทษ หรือตัวเองโดนทำโทษ หรือจินทำโทษตัวเอง งงไปหมดแล้ว คิ้วขมวดคิดหน่อยแต่คงไม่ทัน 

 “จินพูดหยาบนิดเดียว แต่ขอโดนทำโทษแรงๆ เลย” 

ว่าแล้วคนขี้มั่วก็จู่โจมริมฝีปากน่าจุ๊บของไอติมที่นอนอยู่เบื้องล่าง แต่จามิณคิดว่านี่ไม่ใช่การจุ๊บเพราะจินเริ่มจะทำมันนานกว่าปกติ และแน่ชัดว่ามันคือการจูบเพราะจิณณ์จะดูดดึงริมฝีปากและจับคางให้คุณจามิณรู้ตัวว่าควรอ้าปากได้แล้ว  

คุณจิณณ์ยอมรับว่าจนบัดนี้ยังคงแพ้คุณจามิณ และขอแพ้คุณจามิณแบบนี้ตลอดไป ยิ่งตอนแอบลืมตามามองพ่อคุณตัวดีที่ยังขอหลับตาจูบตั้งแต่วันนั้นที่ขอ แต่จะรู้มั้ยว่าตอนหลับตาแล้วจูบมันดูขี้ยั่วมากกว่าขี้มั่วที่เจ้าตัวชอบพูดว่าตัวเอง ยิ่งมันบวกกับแรงหายใจถี่ คุณจามิณที่ว่าน่ารัก ยังโดนความขี้ยั่วแทรกเข้าทุกอณูความรู้สึกจินตอนนี้เลย 

จนจิตใต้สำนึกสั่งให้เลิกเกี่ยวลิ้นจามิณมาเล่นแล้วรีบๆ ย้ายไปตรงอื่นเช่น ซอกคอ ได้แล้ว 

เหลือเวลาอีกตั้ง 3 ชั่วโมง ยังไงก็ทัน เพราะถ้าไม่ทันเดี๋ยวจะเร่งให้มันทันเอง จินเก่งทุกอย่างอยู่แล้ว รู้ตัว 

“อือ” 

คุณจิณณ์ย้ายตำแหน่งจูบมาที่ซอกคอตามจิตใต้สำนึก หลังจากเล่นลิ้นกับคุณจามิณจนทำเอาคุณจามิณหอบเล่น หายใจไม่ค่อยจะทันแล้วยังใจเต้นรัว สารภาพว่าเกือบเดือนที่ผ่านมาเป็นคนดีมากพอที่จะอดทนแล้วหนีไปทำเรื่องอย่างว่าในห้องน้ำ ตอนที่ตื่นมาเห็นไอติมนอนดิ้นจนเสื้อเปิดให้เห็นท้องหรือแผ่นหลัง ตอนหลับหน่ะคุณจิณณ์อยากจะแกล้งที่สุดแต่เพราะกลัวช้ำ กลัวนอนไม่พอแล้วจะงอแง กลัวจะปวดหัว แต่วันนี้คุณจิณณ์ขอคืนกำไร อะไรที่มันทนไหวมันชักจะไม่ไหวเอาตอนที่จามิณหายใจถี่แต่ยังคงเล่นลิ้นตอบกลับไม่กลัวลืมหายใจ น่ารักจริงๆ เลยครับ 

“อือ จิน ... ทำอะไร ...ครับ” 

“พูดอีก...พูดอือแบบนั้นอีก...เยอะๆ เลยครับ” 

จิณณ์พูดทั้งที่ริมฝีปากยังมั่วอยู่กับซอกคอที่หอมกลิ่นเดียวกันเพราะสบู่อาบน้ำ คุณจินคนขี้มั่วหลอกเด็กขี้ยั่วให้หลุดครางอือมาบ่อยๆ แล้วเด็กขี้มั่วเองก็ไม่รู้ว่ามันคือเสียงคราง เห็นว่าจินชอบเลยพูดครางออกมาซะบ่อยเลย ไม่รู้ตัวว่าดึงอารมณ์เสือเข้าสู่ที่ต่ำซะแล้ว 

จินขออนุญาติเข้าสู่กระบวนการถัดไป โดยยึดคำว่าอือของจามิณเป็นคำตอบรัก มือเริ่มไล่ปลดกระดุมเม็ดที่คอนับเป็นเม็ดที่ 1 ไล่มา 2 3 4 และเม็ดสุดท้ายที่ไอติมซุกซ่อนมันไว้ในกางเกงเป็นเม็ดที่ห้า คนที่นอนนิ่งไม่กระดิกรีบยกมือขึ้นมาจับที่มือของจินเพราะตกใจ เหมือนวิธีปลดกระดุมเม็ดที่ห้าของจินไม่ใช่กระดุมเสื้อ แต่เป็นตะขอกางเกงของตัวเอง  

“จินจะทำอะไร จินจะทำอะไรครับ” 

“ไม่อึดอัดเหรอ” 

“อึดอัด” 

“จะปล่อยให้ไง”  

จะปล่อยให้ไง—คุณจามิณก็รู้ขึ้นมาทันทีว่ามันคืออะไร ทั้งปลดเสื้อยันจะปลดตะขอ ไม่รู้ก็โง่แล้ว “อย่าทำ” 

“ไม่ทำครับ จินแค่อยากให้สบายตัวเฉยๆ”  

พูดจบก็ยันตัวขึ้นไปเล่นลิ้นกับคุณจามิณคนฉลาดต่อ ประทับใจในเสียงอือยิ่งนักโดยเฉพาะตอนที่มันเกิดมาจากการที่จิณณ์ปลดตะขอแล้วรุกมือเข้าไปข้างใน ขั้นตอนที่ 2 กำลังจะเริ่มขึ้น จิณณ์ลูบส่วนที่นุ่มด้วยปลายสัมผัสนิ้วช้าๆ วนไปมา จนอะไรที่มีเหมือนกันเริ่มจะแข็งสู้มือเอาบ้าง มันแข็งพอๆ กับที่เขาแข็งเหมือนกัน เสียงอือเริ่มจะสั่นใหญ่จนอดลูบหัวปลอบไม่ได้ แต่ถึงยังไงคุณจามิณคนขี้ยั่วก็ไม่ยอมลืมตาขึ้นมาดูสถานการณ์บนใบหน้าเสือว่ามันพร้อมจะขย้ำขนาดไหนแล้ว ตอนที่ฟังเสียงอือแบบทุ้มๆ หวานๆ ขาดๆ ตอนที่จินเน้นขยี้ที่ส่วนปลายผ่านกางเกงชั้นในตัวสีขาวที่อาจจะเป็นตัวที่เคยพับให้ก็เป็นได้ 

น่ารัก น่ารัก ไอติมจะรู้มั้ยว่าตอนคิ้วขมวดเพราะอึดอัดกับอารมณ์พลุกพล่านมันน่ารักและยั่วอารมณ์ขนาดไหน ตาที่เคยหลับเริ่มปรือขึ้นมามองหน้าว่าจินกำลังทำอะไร พาลเอาทนไม่ไหวรีบๆ ดึงกางเกงยีนส์ของไอติมลงแบบทุลักทุเลเพราะมีแค่มือเดียว จนไอติมคงเห็นความลำบากบนความอึดอัดช่วยใช้มือถอดอีกแรง และนั่นคือครั้งแรกที่คุณจิณณ์เห็นส่วนลับสุดยอดของคุณจามิณที่อยู่ในกำมือของตัวเอง ห้ามใจไม่ให้หันไปมองไม่ได้เลย  

“อย่ามองครับ อือ อย่า—” 

ที่ขาดเป็นเพราะมือขวาของคนเจ้าเล่ห์กดขยี้ส่วนปลายเอาเต็มแรงจนคุณจามิณอึดอัด เด้งหน้าอกสู้จนเสื้อผ้าที่เคยหมิ่นเหม่ปิดส่วนลับที่ทำให้จิณณ์เห็นแล้วเป็นโรคหัวใจเต้นแรงบ่อยๆ มันเผยสู้ตาจนทนไม่ไหวจนต้องพาลิ้นตัวเองเข้าไปขยี้ซ้ำพร้อมมือที่ขยับขึ้นลงกะเอาตามจังหวะหายใจถี่ของแฟนตัวเอง 

ไม่น่ารักแล้ว ไม่น่ารักแล้ว ไอติมจะยั่วไปหน่อยแล้ว รู้ตัวบ้างมั้ย 

“อื้อ” 

ก่อนมันจะบวมเปล่งและคุณจินสัมผัสได้ถึงของเหลวอุ่นๆ แบบเดียวกับของตัวเองนั่นแหละถึงจะพอ เลยเอื้อมมือไปหยิบทิชชู่ที่หัวเตียงแล้วเช็ดทำความสะอาดให้ทุกซอกมุม ตั้งใจเช็ดและเห็นมันชัดจนจามิณเลิกที่จะอายแล้ว 

“จิน” 

“ครับ? เจ็บเหรอ” 

จามิณส่ายหัวปล่อยให้จิณณ์เช็ดทำความสะอาดให้ ส่วนตัวชี้ไปที่ส่วนที่ขยายคับจนเห็นชัดของคนทำความสะอาด “ไม่อึดอัดเหรอ” 

“ไม่เป็นไรครับ เดี๋ยวจินไปทำเอง” 

“ไม่เป็นไรครับ จะทำให้”  

“ทำเป็นเหรอคนเก่ง” พอทำความสะอาดเสร็จก็ค่อยๆ ติดกระดุมเสื้อคืนให้ช้าๆ ยังไม่ทันจะครบเม็ดก็โดนปัดมือออก คุณจามิณพยักหน้ารับว่าทำเป็น จะทำเหมือนจินเมื่อกี้ก็ไม่ยากหรอก จามิณเก่งจะตาย 

“ไม่เป็นไรครับ เดี๋ยวจินไปทำเอง” 

“เอามา ไม่ให้เห็นคนเดียวหรอก” พอไม่ได้ดั่งใจก็จ้องตาเขม็ง ลืมไปรึเปล่าว่ายังแต่งตัวไม่เรียบร้อยดี 

ข้อเสียที่เขาคิดว่ามันเป็นข้อดีมากๆ ของไอติมคือไอติมไม่เคยยอมใคร และรักความยุติธรรมมากพอตัว จุดดีข้อนี้แหละที่ทำให้ไอติมลุกขึ้นมาวุ่นวายอยู่ที่ซิปที่เสื้อกับกระดุมกางเกงเขาแทน เลียนแบบเขาเมื่อกี้เกือบทุกอย่างเลย  

จิณณ์เห็นว่ากางเกงที่มันพันแข้งพันขาจามิณอยู่เกรงว่ามันจะพาเจ้าตัวแสบล้มหัวฟาดแม้มันจะอยู่บนเตียงนุ่ม เลยเอื้อมไปจัดการถอดให้เหลือแต่ชั้นในตัวสีขาวขี้ยั่ว กับต้นขาขาวๆ ของไอติม เห็นแค่นี้ก็อารมณ์พลุกพล่าน พาลจะแตกแล้ว  

“ต้องใส่เข้าไปข้างในมั้ย” 

“ไม่ต้องครับ จะบ้าเหรอ ใครสอนให้ทำแบบนั้น” 

“ดูมาเหมือนกันครับ” 

จิณณ์ลูบหัว เอ็นดูตัวแสบของตัวเองไม่ไหว “ไม่ต้องรีบครับ ได้ทำแน่ๆ แต่ไม่ใช่ตอนนี้”  

“แค่นี้เหรอ” 

“แล้วจะทำอะไรอีกครับ”  

พอไอติมชี้ไปที่ปาก จินก็ตกใจ นี่ดูมาขนาดไหนกันวะ “ไม่ๆ แค่มือก็พอครับ ไม่เอา” 

“มันจะสนุกเหรอ” 

“รู้ดีเชียวนะเรื่องแบบนี้” จินลูบหัวไอติมอีกครั้ง “นอนลงไปเลย เดี๋ยวจินจัดการเองครับ นอนนิ่งๆ ให้ลวนลามก็พอแล้ว” 

คุณจามิณคนดีก็นอนนาบลงไปบนเตียงตามที่สั่งอีกรอบ ตัวเองเสร็จแล้วเลยโล่งใจ จะไม่ก็แต่จินที่ยังเห็นเป็นรู้เป็นร่างดี จะเขินดีมั้ยไม่รู้เพราะมีเหมือนกัน จินจัดการปลดอาวุธออกจากกางเกงของตัวเองต่อจากไอติมที่ทำค้างไว้เมื่อกี้ ก่อนจะเริ่มขั้นตอนแรกอีกครั้งแต่กลับมาขัดของตัวเองแทน ไอติมก็ทำหน้าที่ลูกรับได้ดี เกี่ยวตวัดลิ้นชำนาญขึ้นกว่าตอนมาวันแรกเยอะ คราวนี้เสียงครางไม่ใช่เสียงทุ้มหวานของคุณจามิณแล้ว กลับเป็นเสียงทุ้มปนเสียงหอบของคุณจิณณ์ที่เอาแต่เล่นลิ้นกับจามิณเป็นรอบที่ร้อยไม่แพ้ข้างล่างก็ก็ขยับช่วยเหลือตัวเองไม่หยุด ก่อนจะละมือออกมาไล้เล่นส่วนยอดสีชมพูของตัวแสบทั้งที่ของตัวเองยังไม่เสร็จดี ปล่อยให้ชูชันดันขาอ่อนของไอติมอยู่แบบนั้นจนจั๊กจี้ จะเสร็จมั้ยวันนี้ ไม่รีบเลย 

“จินอย่าชักช้า” 

“ไม่ช้า” 

“ช้า เดี๋ยวเลยเวลานัดครับ” 

“ไม่ ... ไม่เลยครับ จินจะรีบๆ เลย” 

ปากก็บอกว่ารีบแต่ยังมานัวเนียอยู่กับจุดอ่อนสีชมพูของคุณจามิณอยู่เหมือนเดิม ไล้โลมเอาจนความอึดอัดของไอติมเริ่มจะไต่ขึ้นมาอีกรอบ โป่งนูนจนเห็นชัดเพราะเหลือบไปมองอยู่ตลอด เลยส่งมือไปหวังจะช่วยให้คุณแฟนเสร็จก่อนอีกสักรอบแล้วค่อยมาจัดการของตัวเองต่อก็ได้ 

"แบบนี้ก็ไม่เสร็จสักทีสิวะจิน" 

คุณจามิณจอมหงุดหงิดที่เริ่มจะหงุดหงิดไอคุณจิณณ์มัวแต่คิดถึงอารมณ์เขาเองก่อนเลยจัดการยื่นมือไปคว้าแล้วช่วยทั้งชักทั้งรูดให้มันเสร็จพร้อมกัน แค่ไม่นานจิณณ์ก็เสร็จตามเป็นคนที่สอง แต่ของไอติมก็ยังไม่เสร็จน่ะซี 

เพราะงั้นขั้นตอนที่สามยังคงดำเนินการต่อเรื่อยๆ ตามอารมณ์ที่พุ่งขึ้น 

เหลือเวลาอีกตั้งเกือบ 3 ชั่วโมงกับการจัดการความอึดอัดนี้ สมใจแล้วจะรีบไปเลยเพื่อน 

JIN: Sorry for lating 

JIN: I'm in hurry (กำลังรีบ)

TALK; โว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย ทำไมใจง่ายบับเน้ลูกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก